A PEIXEIRA

Eran as 5 cando o espertador soou. Levantouse sen demora. Abriu as cortinas das ventás e mirou o ceo mentres tomaba unha cunca de leite quente.
Partiu cedo cara o porto, seu home chegaría axiña con peixe fresco coma casque todolos días. Divisou a gamela branca e azul que remada a remada achegabase.
Hoxe ou mar non deu dabondo Maruja, o peixe e pouco e cativo.
Axudado polo home levou a patela sobre a testa e tomou a rua que leva ou mercado. Non foi un bo día, somentes 21 euros deu a pesca.
De camiño a casa mercou unha boliña de pan e tabaco para ó Pepe que moito fuma non mar. Mentras se achegaba pensaba que ia facer de xantar. Farei un caldiño pensou, hoxe vai frio e a Pepe gustalle moito, e co que quedou da empanada de onte será dabondo.
Namentras ou caldo fervía, Maruja pasou a basoira ollando de cando en vez ó culebrón dá televisión que ocupaba a súa mente, casará ou non cabilaba?
Era a rutina diaria, dunha vida dura sen moitas posibilidades de medrar. Cando chegou ou Pepe, xantaron en silencio e caras longas. Pepe agardaba ou parte do tempo, coma todolos días. Maruxa sentouse fronte a máquina de coser e deoulle ou pedal na mentras cosía unha cremalleira a un pantalón para ou neno dá veciña.
Pola tardiña colleu camiño dá igrexa, que hoxe había misa polo cabodano dá finada Dona Carmen. Mirou ou Cristo do altar e en silencio dixolle. Vótasme unha man?

XOANCIÑO